Ben bu topraklarda doğmuş bir müslüman ailenin hatalı, kusurlu ve zayıf çocuğuyum. Mükemmel değilim her işimi hakkıyla yerine getiremiyorum. Ama bu topraklara bir şekilde zannediyorum ki kanım ile bir bağlantı kurmuşum. Bu vatanı daha nasıl ileriye götürebilirim insanlığa daha nasıl bir katkıda bulunabilirim diye her günümü bir uğraş içerisinde harcıyorum.
Bugün twitter keşfete girip biraz vakit geçirmek istediğimde bir firmanın bir yolcuya namaz için 3 dk müsade etmediğini okudum. Yurdumuz insanından gelen tepkileri okuyunca içimi bir karanlık kapladı. Namaza olan nefretlerini acımasız ifadelerle yazanlar, hıncını nasıl alacağını bilemeden hırsla yazılan beyanları ruhumu sıktı.
Bende uzun dönem öğrencilik yapmış birisi olarak onlarca firmayla seyahat ettim. Defalarca namaz problemi yaşadım özellikle sabah namazları benim için tabiri caizse büyük bir uğraş ve imtihandı. Hatta otobüsü terk etmeyi bile düşündüm. Ancak cebimde fazladan bilet alabilecek param yoktu. Tek yol yumuşak dil ile ikna edebilmekteydi. Allaha şükürler olsun çoğu seferinde başarılı oldum. Bir müddet sonra kendime bir firma seçtim. Aslında söylentilere göre yahudi firmasıydı. Şuanda almanlara ait ama her seferinde bana namaz kılmam için imkan sunuyordu. Özel aracımı alana kadarda kendileriyle 6 yıl yolculuk yaptım. Empati bulunarak mevzu bahis olan kişinin yerine kendimi koyuyorum ve ruhum sıkılıyor. Biz neden bu kadar uç noktalarda yaşıyoruz? Neden birbirimize bu kadar saldırgan tavırlar içerisinde her fırsatta elimizden geleni ardımıza koymuyoruz? Niye bu topraklarda bu kadar dışlanıyoruz?
Olaya fıkhi açıdan yaklaşacak olursak çeşitli çözümler var mesela namazların cem’i ve kısaltılması gibi ancak insanlar bir ilmihal bile okumadan “kazaya bırak bu kadar insanın hakkına giremezsin” gibi sözler sarfediyor. Onlarca dakikalık sigara molalarına rağmen bir namazın bu kadar büyütülüp kul hakkında bahsedilmesi.. Peki ya yaratıcımızın hakkı? Namazın kazaya bırakılamayacağını bile bilmeden niçin bu hüküm içeren sözler. Ah.. ah…
Biz bu vatanın imanlı evladları olarak 3 dakikalık molaları hak etmiyor muyuz? İfadelerim tamamen duygusal, içerisine bir siyasi mesaj yüklemiyorum. Firma yetkilisi laikliğe aykırı bir faaliyet olarak nitelendirmiş. Bizim namazımız bu düzeni nasıl bozuyor? Anlam veremiyorum. Acaba bu topraklara hizmet etmemiz istenmiyor mu? Yoksa sınanıyor muyuz? Bir gurubun veya oluşumun genel hatlarıyla islami karalamasının faturası neden bize kesiliyor? “Siyasal İslamcılar” diye yorumlar gördüm. Allaha has olan tevhid dolu bu ibadetimizle nasıl bir siyasal gayemiz olabilir ki?
Belki ya ne abarttın diyebilirsiniz. Ama namaz bunun en küçük örneği her girdiğimiz ortamda kıyafetlerimiz, saç sakal kesimimiz, eğlence anlayaşımızla dahi sürekli gereksiz eleştiriler alıyoruz. Kedinimizi gariplerden hissediyoruz.
Yine kendimi mahzun ve ümidimi yitirmiş bir şekilde buluyorum. Ama Rahman yılmamıza müsade etmemiş. Mücadele ve davet bizim görevimiz. Aslında böyle bir yazı yazmakta istemiyordum. Ancak dertliyim ve anlatacak kimsem yok belki kilometler uzaklıkta bir kardeşim benim aynı derdi paylaşıyordur.
Deneme: 0001